Mayroong Mas Malaking Scam kaysa Anuman sa Crypto, Ito ay Tinatawag na KYC/AML

Ginugol ni Edan Yago ang huling pitong taon sa mga pagbabayad gamit ang mga cryptocurrencies, una sa Zynga, pagkatapos bilang CEO ng Epiphyte at ngayon bilang founder ng isang stealth startup na bumubuo ng meta-stablecoin platform.

Social Media siya sa Twitter dito.

Ang pinakamasamang itinatagong Secret sa Cryptocurrency ay ang maraming proyekto ay mas mahusay kaysa sa mga scam: nakatunaw sila ng bilyun-bilyong dolyar at kung ano ang lumabas sa kabilang panig ay, well... gamitin ang iyong imahinasyon.

Ngunit ano ang tungkol sa patuloy na dumaraming, palaging kumplikado, palaging hinihingi na know-your-customer (KYC) at anti-money-laundering (AML) na mga kasanayan na kinakailangan ng mga batang fintech at Crypto startup kapag nag-onboard ng mga customer?

Ang mga kagawiang ito ay nagkakahalaga sa amin ng mas maraming bilyon kaysa sa lahat ng inisyal na coin offering (ICO) na mga scam na pinagsama-sama - at kung ano ang ginawa nila, sa aking tantiya, ay mas masahol pa sa wala.

Gumawa sila ng malawakang, pandaigdigang kagamitan sa pagsubaybay. Isang sistema na nagpapanatili ng bilyun-bilyon sa kahirapan, pumapatay ng pagbabago at nagbibigay ng dahilan para sa sistema ng pagbabangko upang isara ang kumpetisyon.

Pagbubukod sa pananalapi

Sa pag-atras, noong 1970, ipinasa ng US ang Bank Secrecy Act, na nag-armas sa mga institusyon ng pagbabangko at pananalapi, na ginawa silang isang hindi opisyal Secret pulis. Mula noon, ang sinumang nakikitungo sa Finance ay nasa ilalim ng mas mahigpit na mga utos na subaybayan ang aktibidad ng kanilang mga customer, ipasa ang mga detalye ng "kahina-hinalang aktibidad" sa mga awtoridad at hadlangan ang pinansiyal na pag-access sa mga hindi kanais-nais.

Ang direktang halaga ng pagsunod na ito sa mga kumpanyang pampinansyal ay nasa bilyun-bilyon na bawat taon. Ngunit iyon lamang ang pinakamaliit na bahagi ng panlipunang halaga nito.

Katulad ng digmaan laban sa droga, hinikayat ng U.S. ang mga regulasyon ng KYC/AML na kumalat sa buong mundo. Karamihan sa mga bansa ay masigasig na pinagtibay ang mga ito, at ang mga sumubok na lumaban, tulad ng Switzerland, sa kalaunan ay yumuko sa matinding panggigipit. Ngayon ang karamihan sa mga bansa sa mundo ay pinagsama-sama - pinangangasiwaan ang hindi gaanong naisapubliko, karamihan sa pandaigdigang anyo ng pagsubaybay sa Big Brother na umiiral.

Bukod sa mga isyu sa Privacy , ang mga kinakailangan na ito ay natapos na hindi kasama ang patuloy na pagtaas ng bilang ng mga grupo mula sa sistema ng pananalapi. Ang mga imigrante, mahihirap at sinumang walang "naaangkop" ID na inisyu ng gobyerno ay iniiwan sa pormal na sektor ng pananalapi.

Sa U.S., mahigit 10 milyong tao ang walang bangko, at milyun-milyon pa sa U.K. Ngunit ang umuunlad na mundo ang higit na nagdurusa.

Buong mga bansa ay naging biktima ng pagtatangi at isang tamad na pag-iwas sa panganib sa bahagi ng mga bangko. Maraming maliliit na bansa sa Caribbean, Pacific at Africa ang halos ganap na naka-lock out sa pandaigdigang sistema ng pagbabayad.

Ang isang buong bansa, ang Somalia, ay nagsimulang magutom dahil nagpasya ang mga bangko sa U.K. na hindi sulit ang abala sa mga serbisyo sa pagpapadala ng bangko. Apatnapung porsyento ng populasyon ng bansa ang umasa sa mga ito mga remittance – mga taong nagpapadala ng kanilang pinaghirapang ipon sa bahay para pakainin ang kanilang mga pamilya. Ang dahilan ng mga bangko sa U.K.: ang mga pagbabayad sa Somalia ay "mataas ang panganib," isang euphemism para sa hindi katumbas ng halaga ng pagsunod sa pagharap sa mga taong may mahinang dokumentasyon. Palagi, ang mga nagbabayad ng pinakamataas na halaga ay ang pinakamahina sa lipunan.

Marahil ang pinakamalaking halaga ng KYC/AML ay imposibleng masukat dahil ito ang mga bagay na hindi kailanman nangyari. Hindi natin malalaman kung gaano karaming mga makabagong produkto at solusyon ang hindi kailanman naganap dahil hindi ito akma, o hindi kayang bayaran, sa kasalukuyang rehimen ng pagsunod.

Sa espasyo ng Crypto , nakikita natin ito araw-araw. Ilang serbisyo ang namatay dahil hindi sila makakuha ng pagbabangko? Ilang mga startup ang nalanta dahil napilitan silang gumastos ng mahalagang puhunan sa mga abogado, abogado at higit pang mga abogado?

Ilang alternatibong fintech ang hindi makapagsimulang gumana dahil hindi sila makakuha ng paglilisensya? Gaano karaming mga alternatibo sa pagbabangko ang mayroon ang mga mahihirap, ang mga kabataan, tayong lahat, kung ang mga kumpanya sa pananalapi ay hindi pinilit na maging isang hindi opisyal na sangay ng pagpapatupad ng batas?

Hindi natin malalaman.

Mga gastos kumpara sa mga benepisyo

Upang bigyang-katwiran ang pananalapi Big Brother, ginagawa ng mga pamahalaan ang palagi nilang ginagawa sa pagtatanggol sa mga mapanghimasok na hakbang. Naglalabas sila ng patuloy na lumalagong listahan ng Very Scary Things™.

Kabilang dito ang mga baron ng droga, mga terorista, mga diktador, mga Iranian, at, pinakamasama sa lahat, mga umiiwas sa buwis. Ang mga pamahalaan ay Sponsored ng anumang bilang ng mga pag-aaral na nagpapakita na ang KYC/AML ay nakakatulong na mabigo ang mga pagsisikap ng mga Money Launderer™ na ito.

At marahil binigo nila ang kakaibang terorista o oligarko (bagaman tila hindi gaanong). Gayunpaman, ang tanong na hindi kailanman tinatanong ay, sa anong halaga?

Sulit ba ang mas abala, mas mahal na serbisyong lahat tayo ay napapailalim? Sulit ba ang pagbubukod ng mga mahihirap o marginalized na tao? Ito ba ay katumbas ng halaga ng pagkakatatag ng sistema ng pagbabangko?

Sulit ba ang napakalaking troves ng pribadong impormasyon na nakolekta ng bawat kumpanya sa pananalapi at madalas na ninakaw ng mga hacker? Sulit ba ang paglikha ng isang napakalaking, semi-privatized, pandaigdigang sistema ng pagsubaybay?

Ito ay mas mahusay na. Kung hindi, kung ano ang isang trahedya, heart-breaking basura.

Hindi ma-access ang alkansya larawan sa pamamagitan ng Shutterstock