'Labis akong Nabigo sa Pagpapanatiling Secret ng Aking Pagkakakilanlan': Scott Alexander sa Halaga ng Pseudonymity

Ano ang nasa isang pangalan? Ang kapangyarihang gawing mute ang isang tao.

Noong nakaraang linggo, si Scott Alexander, ang may-akda ng maimpluwensyang rationalist blog na Slate Star Codex (SSC), biglang isinara (marahil pansamantala) ang kanyang blog bago ang isang kuwento ng New York Times (NYT) tungkol sa kanya at sa SSC na magsasama ng kanyang tunay na pangalan. "Scott Alexander" ang pseudonym na isinulat niya sa loob ng maraming taon. Bilang isang practicing psychiatrist, aniya, kung ano ang katumbas ng "pagdo-doxx" sa kanya ay makakasira sa kanyang kabuhayan. Bilang karagdagan sa mga propesyonal na epekto, sinabi ni Alexander sa kanyang huling post sa blog na nagpapaliwanag sa sitwasyon na:

".. [May] gustong pumatay sa akin o sirain ang buhay ko, at mas gugustuhin kong huwag gawin itong masyadong madali. Nakatanggap ako ng iba't ibang banta sa kamatayan. Mayroon akong isang tao sa isang anti-psychiatry subreddit na naglabas ng bounty para sa anumang impormasyon na maaaring magpabagsak sa akin.."

Ang desisyon ng NYT ay batay sa isang mahigpit Policy sa "tunay na pangalan", isinulat ni Alexander.

Ang sitwasyon ay ikinagalit ng mga tagahanga ng blog, ngunit nagtataas din ng mas malalaking tanong kung at kailan dapat igalang ng mga mamamahayag ang mga pseudonym, na kwalipikado bilang isang pampublikong pigura at ang epekto ng pag-uulat sa mga hindi.

Tingnan din ang: Bakit Nirerespeto ng CoinDesk ang Pseudonymity: Isang Paninindigan Laban sa Doxxing

Marahil ang pinakakamakailang high-profile na halimbawa nito ay sa a Artikulo sa Washington Post na naglalarawan kung ano ang nangyari nang ang isang babae, hindi isang pampublikong pigura, ay nagpakita sa isang 2018 Halloween party na itinapon ng isang cartoonist ng Washington Post. Nakasuot siya ng mamamahayag na si Megyn Kelly, ngunit naka-blackface. Nang sabihin ng babae sa kanyang amo ang tungkol sa paparating na artikulo, siya ay tinanggal. Ang desisyon na kahit na magpatuloy sa isang artikulo, higit na hindi gaanong i-publish ito, ay kontrobersyal. Tinanong ng mga tao ang halaga ng balita, kabilang ang kasalukuyan at dating mga mamamahayag ng Washington Post, ayon sa pag-uulat ni Ben Smith sa New York Times.

Bumalik kay Scott Alexander: Ang kanyang post ay nag-udyok sa CoinDesk Executive Editor na si Marc Hochstein na gawing malinaw ang aming Policy pang-editoryal: Igagalang namin ang pseudonymity.

Tulad ng isinulat ni Hochstein, "Igagalang namin ang pagkakakilanlan na may reputasyon sa aming komunidad maliban kung mayroong napakalaking interes ng publiko sa paglalahad nito".

Kasunod ng post na iyon, ang Alyssa Hertig ng CoinDesk ay nag-publish ng isang artikulo sa marami mga miyembro ng komunidad ng Cryptocurrency na gumagamit ng mga pseudonym, at gamitin ang mga ito para sa mabuting dahilan. Pinakamabuting sinabi ni Engineer Kee Hinckley, ONE sa mga kinapanayam ni Hertig:

"Narito ang malaking kabalintunaan sa talakayang ito. Ang mga paulit-ulit na pseudonym ay T mga paraan upang itago kung sino ka. Nagbibigay sila ng paraan upang maging kung sino ka. Sa wakas ay maaari mong pag-usapan kung ano ang talagang pinaniniwalaan mo; ang iyong tunay na pulitika, ang iyong mga tunay na problema, ang iyong tunay na sekswalidad, ang iyong tunay na pamilya, ang iyong tunay na sarili.”

Tingnan din ang: Maraming Bitcoin Developers ang Pinipiling Gumamit ng Mga Pseudonym – Para sa Magandang Dahilan

Nakipag-usap ako kay Scott Alexander sa pamamagitan ng email tungkol sa kanyang karanasan, kung kailan maaaring angkop na i-unmask ang isang tao, at kung ang pagsusulat sa ilalim ng isang pseudonym ay nagpapahintulot sa kanya na tuklasin ang mga ideya nang mas malalim at tapat. Iginagalang namin ang kanyang pseudonym.

Bigyan mo ako ng ilang background sa Slate Star Codex, at bakit mo ito sinimulan?

Sinimulan ko ang Slate Star Codex pitong taon na ang nakararaan. Nagkaroon ako dati ng isa pang blog sa ilalim ng aking tunay na pangalan, ngunit nagkaroon ako ng ilang masamang pakikipanayam sa trabaho kung saan ang mga tagapanayam ay nagpapahiwatig na maaaring hindi ako makakuha ng trabaho dahil nagba-blog ako. Kaya nagpasya akong tanggalin ito at magsimulang muli sa isang hindi kilalang blog.

Anong payo ang ibibigay mo sa mga taong nagsusulat sa internet ngayon tungkol sa seguridad sa pagpapatakbo? Paano mo KEEP pribado ang iyong pagkakakilanlan habang ibinabahagi rin ang iyong pagsusulat at mga saloobin?

Nabigo ako nang husto sa Secret ng aking pagkakakilanlan, dahil alam ng lahat ng nagbabasa ng huling blog ko na ako ang taong sumulat ng ONE. Nakaligtas ako nang ganito katagal dahil karamihan sa mga tao ay may mabuting kalooban at hindi kailanman isinalin ang hindi malinaw na kaalamang ito sa mga resultang magagawa ng Google.

Mayroon bang mga sitwasyon kung saan naniniwala kang angkop na i-unmask ang isang online na persona?

Ito ay isang mahirap na tanong, ngunit inilalagay ko ito sa parehong larangan ng iba pang mahihirap na tanong tulad ng, "May mga pagkakataon ba na ang karahasan ay angkop?" o "May mga pagkakataon ba na dapat pigilan ng gobyerno ang pagsasalita?" Maaaring mayroon, ngunit nangangailangan ito ng mas mataas na pasanin ng patunay kaysa sa "T ko gusto ang taong ito."

Narinig mo ba mula sa NYT mula noong inilarawan ang pag-uusap kasama ang [reporter] na si Cade [Metz] sa post ng paalam?

Hindi, ngunit alam kong nakikipagpanayam pa rin si Cade sa mga tao para sa artikulo, na sa tingin ko ay umaasa pa rin siyang mai-publish ito.

Paano ka tumugon sa mga taong nagsasabing, "Nasa labas na ang iyong tunay na pangalan"? Alam kong tinutugunan ito ng post sa blog ngunit makatutulong Para sa ‘Yo na maglatag para sa aming madla.

Mayroong maraming mga tao na nagkaroon ng mga hubad na larawan ng mga ito na nag-leak online na ganap pa ring makatuwirang hindi gusto ang mga larawang iyon sa New York Times. Inaamin kong naging masama ang aking seguridad. Ngunit sa ngayon karamihan sa mga taong nag-google sa aking tunay na pangalan ay T mahanap ang aking blog. Ang mga taong gumagawa ng kabaligtaran ay mahahanap ang aking tunay na pangalan na may kaunting Internet savviness at isang minuto o dalawa, at marahil ang labis na kahirapan ay nagpaparamdam lamang sa akin na mas secure ako nang hindi ako pinapanatiling mas ligtas. Ngunit ang sobrang pakiramdam ng seguridad ay mahalaga pa rin sa akin.

Paano nakaimpluwensya sa iyong pagsulat ang kakayahang sumulat sa ilalim ng isang sagisag-panulat? Pinahintulutan ka ba nitong tuklasin ang mga ideya nang mas malalim o prangka?

sa tingin ko. Sa partikular, nagsulat ako ng ilang prangka na bagay tungkol sa psychiatry at tungkol sa aking karanasan sa psychiatric residency na T ko isusulat kung alam kong maaaring i-google ng aking residency director ang aking pangalan at mahanap ito.

Kilala ka sa kasiyahan sa pagtulak sa Overton Window at pagtatanong sa karunungan ng mainstream. Nagtatalo ang ilan na dinadala nito ang ilang marginal na mga tao sa mga mapanganib na lugar o binibigyan sila ng pahintulot na maghukay ng mas malalim sa mas madidilim na sulok ng internet. Ito ba ay isang patas na pagpuna o paano mo ikokonsepto/isinasaalang-alang ang bahaging iyon ng iyong madla? Sa kabilang banda, maaari ka bang magbahagi ng ilang karanasan ng mga mambabasa na positibong naimpluwensyahan ng iyong trabaho, gaya ng kung paano mo hinikayat ang mga tao na makisali sa Effective Altruism?

Sinisikap kong iwasan ang katarantaduhan para sa kapakanan ng katarantaduhan, ngunit kung minsan ay talagang naniniwala akong mali ang mga tao tungkol sa isang bagay. Ilang beses na, napatunayan ng panahon na tama ako. Sa pangkalahatan, kinakabahan ako tungkol sa paghiling sa mga tao na isaalang-alang ang epekto ng kanilang pagsusulat sa pinakamasamang posibleng mambabasa. Naaalala ko ang isang tao na nagbabala sa akin na ang labis na pag-uusap tungkol sa mga negatibo ng AI ay maaaring humantong sa mga tao na pumatay sa mga mananaliksik ng AI. Sa pamamagitan ng mga pamantayang iyon, hindi mo maaaring pag-usapan ang mga negatibo ng anumang bagay. Sa palagay ko ang tungkulin ng isang manunulat ay magsabi ng katotohanan ayon sa pagkakaintindi nila, habang naaangkop na maingat, at sinusubukang hikayatin ang pagsasaalang-alang at multilateral na aksyon sa halip na karahasan. Kung susubukan mo ang anumang mas mahirap kaysa doon upang i-optimize para sa pagkakaroon ng eksaktong tamang epekto sa mga kakila-kilabot na tao, nagsusulat ka ng propaganda.

May nakita ka bang pagkakataon dito para"Streisand Effect" ang iyong blog? Naniniwala ako na sinabi mo noong nakaraan na mahina ang trapiko ngunit gusto mo ring mag-pivot out mula sa iyong pang-araw-araw na trabaho at magsagawa ng SSC-style na trabaho nang buong oras. Kaya't mayroon bang anumang patas sa isang mapang-uyam na pagtingin sa iyong blog na pagtanggal bilang isang paraan upang muling bigyang-diin ang spark sa komunidad ng SSC?

Hindi, T ko ginawa ito, at mawawalan ako ng respeto sa sinumang gagawa nito. Hindi ako sigurado kung anong klaseng ebidensya ang gusto mong ibigay ko. Ngunit kung gusto mo, maaari mong kumpirmahin kay Cade na nakiusap ako sa kanya, sa sobrang haba, maraming beses, sa paglipas ng mga araw, na huwag gamitin ang aking tunay na pangalan sa artikulo. Binigyan ko siya ng babala na tatanggalin ko ang blog kung ginamit niya ang aking tunay na pangalan, para ma-pressure siyang mag-reconsider, at binura ko lang ang blog pagkatapos niyang tumanggi.

"Hindi kami nagkomento sa kung ano ang maaari o hindi namin mai-publish sa hinaharap," sabi ni Danielle Rhoades Ha, vice president ng Communications sa New York Times, sa isang pahayag na ipinadala sa CoinDesk. "Ngunit kapag nag-uulat kami ng mga karapat-dapat na balita o maimpluwensyang mga numero, ang aming layunin ay palaging ibigay sa mga mambabasa ang lahat ng tumpak at may-katuturang impormasyon na magagawa namin."